Konkluzją dokumentu są postulaty ogólne – diecezjalne, umieszczone na końcu:
- budowanie osobistych relacji duchownych i świeckich w parafii (rozmowa po niedzielnej liturgii, kawiarenki parafialne, oratoria…);
- podkreślenie misyjno-ewangelizacyjnego powołania parafii;
- budowanie wspólnoty diecezjalnej i parafialnej, np. odnowa ruchu pielgrzymkowego grup, wspólnot, stowarzyszeń;
- propozycja codziennych homilii podczas liturgii;
- tworzenie diecezjalnych kursów dla lektorów osób dorosłych; formatorów wspólnot, grup i stowarzyszeń;
- współpraca parafii i wspólnot, np. Szkół Nowej Ewangelizacji w organizacji rekolekcji szkolnych i parafialnych, szkoleń i kursów ewangelizacyjnych;
- weryfikacja skuteczności działań duszpasterskich w parafii z możliwością podnoszenia ich skuteczności;
- zwiększenie świadomości nauczania katolickiej nauki społecznej;
- kontynuacja spotkań i katechez pogłębiających pytania synodalne;
- promocja kultury dialogu i spotkania – otwartości na osoby oddalone, tzw. „sympatyków” (F. Blachnicki) oraz osób żyjących w związkach niesakramentalnych, kontestujących nauczanie moralne Kościoła itp.
- aktualizacja internetowych stron parafialnych, z możliwością stałej korespondencji i wymiany opinii (duchowni – świeccy).
Dokument: Synteza Drogi Synodalnej Diecezji Gliwickiej
Diecezja gliwicka obchodzi w tym roku 30. rocznicę istnienia (bulla Jana Pawła II Totus Tuus Poloniae populus – 25 marca 1992). Diecezjalny etap drogi synodalnej jest okazją do słuchania i dialogu na poziomie lokalnym - diecezjalnym. Zgodnie z Vademecum synteza jest aktem rozeznania i wkładem w następny etap procesu synodalnego: „W tym sensie synteza nie tylko informuje o wspólnych tendencjach i punktach zbieżnych, ale także uwypukla te punkty, które trafiają w sedno, inspirują oryginalny punkt widzenia lub otwierają nowy horyzont”.
„Mapa drogowa” spotkań w diecezji gliwickiej podążyła w trzech kierunkach: I) Droga synodalna – parafia; II) Droga synodalna – młodzi; III) Droga synodalna – peryferia.
oceń artykuł