Rzymski żołnierz, który został biskupem. Jak do tego doszło? Punktem zwrotnym było spotkanie z półnagim żebrakiem u bram Amiens. To tam w porywie serca Marcin odciął połowę swej żołnierskiej opończy, by go nią otulić. Następnej nocy we śnie rozpoznał w owym nędzarzu Chrystusa. Wówczas porzucił karierę wojskową i przyjął chrzest. Został diakonem, a potem pustelnikiem. W 361 r. założył pierwszy klasztor w Galii – w Liguge. W 371 r. wbrew jego woli lud wybrał go biskupem Tours. Jako pasterz diecezji nadal żył jak mnich, budząc sprzeciw okolicznych biskupów. Rozpoczął chrystianizację galijskich wsi. Jako były wojskowy, działał strategicznie: by opanować teren, budował od razu kościoły i pustelnie, zakładał kolonie mnichów lub kapłanów. Misyjne sukcesy i cuda za wstawiennictwem biskupa spisywał, jeszcze za jego życia, współczesny mu hagiograf Sulpicjusz Sewer. Marcin zmarł 8 listopada 397 r. w Candes, w podróży duszpasterskiej. Jego ciało sprowadzono Loarą do Tours i pochowano 11 listopada. W tym dniu wspomina go Kościół.