Eucharystia w kościele św. Teresy w Mikulczycach rozpoczęła drugi dzień obchodów rocznicowych. Pierwszy z piknikiem odbył się 10 czerwca.

23 czerwca spotkanie rozpoczęło się w kościele Mszą św., podczas której dziękowano za trzydzieści lat działalności szkoły (obecnie jest to zespół, składający się z podstawówki i liceum) i za kończący się rok szkolny. W Eucharystii uczestniczyli także goście z zewnątrz, m.in. przedstawiciele władz miasta, Kuratorium Oświaty i samorządu.

Mszy św. przewodniczył ks. Adam Spałek, diecezjalny duszpasterz nauczycieli i wychowawców. Eucharystię koncelebrowali księża związani ze szkołą, w tym proboszcz parafii św. Teresy - ks. Piotr Klemens, który ją współtworzył. Kazanie wygłosił ks. Michał Wilner, proboszcz parafii w Gliwicach-Ostropie, przez pięć lat katecheta szkoły. Posługę tę rozpoczął jako neoprezbiter i do dziś dobrze wspomina ten okres.

  Ks. Michał Wilner. Klaudia Cwołek /Foto Gość

Na rozważanie wybrał fragment Ewangelii św. Marka o spotkaniu bogatego młodzieńca z Nauczycielem - Jezusem. Zwrócił m.in. uwagę na to, że Jezus nie pobiegł za nim, gdy odchodził, nie zatrzymał go na siłę, nie obniżył też wymagań po to, żeby został.

- Życie nasze jest za krótkie, by można było eksperymentować. Dni mijają bezpowrotnie. Gdyby zatem eksperyment nie udał się, takie dni są stracone na zawsze – mówił. Przytoczył też własną rozmowę z zagubionym człowiekiem, który pytał, na jakiej podstawie ksiądz jest taki pewny wybranej przez siebie drogi życia. 

Kazanie ks. Michała Wilnera:

  Zofia Kozielska, pierwsza dyrektor dziękuje ks. Piotrowi Klemensowi, współzałożycielowi i przyjacielowi szkoły. Klaudia Cwołek /Foto Gość

Po Mszy w kościele nastąpiło wręczenie podziękowań w formie symbolicznych aniołów i duszków osobom zasłużonym dla szkoły, a w budynku ZSK przy ul. Tarnopolskiej odbyły się dla zaproszonych gości przedstawienie o ks. Janie Twardowskim i poczęstunek.

Gość Gliwicki 21/2017 DODANE 25.05.2017

Team księdza Jana

Początki były trudne, bo to oni przecierali szlaki. Porywali się z motyką na słońce – jak mówią dzisiaj, po 25 latach.