Przekraczając go, czynimy coś podniosłego. Reprezentuje on bowiem nie tylko wejście do kościoła – budowli, ale przede wszystkim do Kościoła – wspólnoty ludu Bożego, której głową jest Chrystus, mówiący o sobie: „Ja jestem bramą”. Wchodząc w nią, dostąpimy zbawienia (por. J 10,7). W tym kontekście drzwi wiodące do świątyni są niejako otwarciem na niebo, na przyjście Syna Człowieczego i sąd ostateczny (Mt 25,31-32). Według św. Augustyna są zarazem miejscem initio fidei – wstępem do poznania prawd wiary. Dlatego w każdej epoce portalom kościelnym nadawano okazałe formy architektoniczne.