Urodzona 28 marca 1515 r. w Ávili w Hiszpanii, przeszła do historii jako jedna z największych mistyczek w dziejach Kościoła, mistrzyni modlitwy, reformatorka żeńskiej i męskiej (we współpracy z Janem od Krzyża) gałęzi Zakonu Karmelitańskiego. Osobiście założyła 15 klasztorów w Kastylii i Andaluzji, pierwszy 24 sierpnia 1562 r. w Ávili, gdzie przyjęła imię Teresa od Jezusa. Odeszła do swego Oblubieńca na zawsze 4 października 1582 r. w Alba de Tormes. Kanonizował ją Grzegorz XV w 1622 r., a Paweł VI 27 września 1970 r. ogłosił Doktorem Kościoła. „Życie”, „Droga doskonałości”, „Twierdza wewnętrzna”, „Księga Fundacji” i inne jej dzieła, ukazujące drogę do zjednoczenia z Bogiem, uznawane są za najwybitniejsze w literaturze mistycznej, a także za perły hiszpańskiej prozy i poezji doby renesansu. Do dziś dotrwały jej rękopisy, kreślone gęsim piórem. Tylko lektura tych treści pozwoli odkryć Teresę – kobietę wielobarwną i pełną nieziemskiego piękna, jak prześwietlony słońcem witraż.