Stanisław Kostka

Szlachcic urodzony 28 grudnia 1550 roku w Rostkowie na Mazowszu, w wieku 14 lat wysłany na naukę do Wiednia, w grudniu 1565 roku zachorował. Był umierający. Właściciel domu, protestant, nie chciał wpuścić kapłana do chorego. Wówczas Wiatyk przyniosła mu osobiście św. Barbara. Miał też wizję Maryi, która podała mu Dzieciątko Jezus i poleciła, by wstąpił do jezuitów. Doznawszy uzdrowienia, spełnił tę prośbę wbrew woli rodziców, uciekając pieszo przez Augsburg do Dylingi (ok. 650 km), gdzie przyjęto go do zakonu na próbę. Stamtąd 28 października 1567 roku dotarł do Rzymu i zaczął nowicjat. 13 sierpnia 1568 roku nagle znów zachorował i zmarł w uroczystość Wniebowzięcia NMP, o co sam prosił, pisząc 10 sierpnia do Maryi list. Jest jednym z głównych patronów Polski. Podczas bitwy pod Chocimiem w 1621 roku o. Oborski, jezuita, widział go na obłokach, jak błagał Maryję o pomoc, a Jan Kazimierz przypisywał jego orędownictwu zwycięstwo pod Beresteczkiem w 1651 roku. Liturgia wspomina go 18 września, u progu roku szkolnego, jako patrona młodzieży, wzór duchowej dojrzałości i wytrwałości, w myśl jego słów: „Do wyższych rzeczy zostałem stworzony”.

oceń artykuł