Urodzony 6 maja 973 r. syn Henryka Kłótnika, księcia Bawarii, objął tam rządy po śmierci ojca (995 r.), a w 1002 r. został królem Niemiec. Dzięki rozważnej działalności zdobył powszechne uznanie. Jego polityka wewnętrzna opierała się na ścisłej współpracy z Kościołem. Znacząco przyczynił się do reformy życia monastycznego w całych Niemczech. Był też hojnym fundatorem: przywrócił świetność biskupstwa w Merseburgu, a z myślą o misjach założył nowe w Bamberdze. Bogato wyposażył m.in. katedry w Bazylei i Strasburgu. Dlatego najczęstszym atrybutem jego wizerunków jest model świątyni.