Obraz tajemnicy zbawienia

Z uwagi na swój głęboki sens teologiczny i symboliczny był od zarania obecny w sztuce chrześcijańskiej. Freski o tej tematyce są już w rzymskich katakumbach. Trzeba jednak podkreślić, że owe wczesne przedstawienia różniły się znacząco od współczesnych. Przede wszystkim, zgodnie z liturgią, przedstawiano ów moment jako chrzest przez zanurzenie. Chrystusa i Jana Chrzciciela ukazywano jako młodzieńców, często podających sobie ręce, a istotnym bohaterem całej sceny była dynamicznie falująca rzeka Jordan. Z biegiem lat wizerunek ewoluował: sztuka Bizancjum, ukazując chrzest Pański, zaczęła podkreślać objawienie Trójcy Świętej i błogosławieństwo św. Jana Chrzciciela. W średniowieczu rozpowszechniał się zwyczaj przedstawiania chrztu Chrystusa jako elementu cyklów monumentalnych, ukazujących całość Jego życia, powstających od ok. VIII w. w baptysteriach lub świątyniach św. Jana Chrzciciela, które były kościołami chrzcielnymi.