Biblijna scena przedstawiona jest w kościele Matki Bożej Królowej Pokoju w Tarnowskich Górach i kaplicy sąsiadującego z nim dawnego konwiktu.

Majolikowa Biblia Pauperum

Wszystkie dzieła wnętrza tutejszej świątyni z lat 1991–1999 zrealizował tarnogórski artysta rzeźbiarz Artur Lubos.

Wykonane są w technice majoliki (ceramika pokryta szkliwem cynowym), wzbogaconej o złocenia i detale z brązu. Oprócz elementów wyposażenia prezbiterium i stacji drogi krzyżowej, istotną częścią wystroju jest ciąg scen z życia Maryi, przedstawiony w formie rzeźbionych tablic otaczających nawę. Wędrując od zwiastowania po Golgotę, napotkamy oczywiście scenę ofiarowania Pana Jezusa w świątyni.

W trzech odsłonach

Wydarzenie ma swą dynamikę. Ilustrują ją kolejne obrazy: „Ofiarowanie w Świątyni”, „Symeon” i „Prorokini Anna”. W pierwszym z nich zaakcentowana jest teofania (objawienie się Boga ludziom w widzialnej postaci). Centrum kompozycji to mały Jezus na ołtarzu, przy którym zamiast kapłana stoi prorok Symeon, rozpoznający Jego bóstwo. W kolejnej scenie Dzieciątko trafia w objęcia starca. To ujęcie podkreśla ofiarę Chrystusa i dar Maryi. Na ostatniej płaskorzeźbie pojawia się prorokini Anna. Doświadczenie spotkania z Mesjaszem sprawiło, iż „sławiła Boga i mówiła o Nim wszystkim, którzy oczekiwali wyzwolenia Jerozolimy” (Łk 2,38). Stała się głosicielką Ewangelii, dlatego otwiera procesję świętych – świadków Chrystusa.

Z patronem ludzi starszych

W dawnym konwikcie znalazło się miejsce na jeszcze jeden, bardzo oryginalny wizerunek ofiarowania Pańskiego. Proboszcz parafii ks. prałat Jan Frysz nieprzypadkowo wybrał tę scenę na ścianę ołtarzową kaplicy na parterze budynku, adaptowanym na dom księży emerytów. Dzieło powstało w 2020 roku. To mozaika z majolikowych rzeźb i fragmentów płytek ceramicznych. Jej autorem, jak też stacji drogi krzyżowej z 2018 roku, jest Jerzy Szlegier. Kompozycja jest o tyle niezwykła, że oprócz Świętej Rodziny i Symeona obejmuje tabernakulum. Na drzwiczkach przedstawiono Dzieciątko, a całość podtrzymuje Symeon, patron ludzi w podeszłym wieku. To nawiązanie do mieszkańców domu – kapłanów w jesieni życia, i słów proroka „Teraz, o Władco, pozwól odejść słudze Twemu w pokoju…” (Łk 2,29), które Kościół powtarza w modlitwie na zakończenie dnia. Autorka jest konserwatorem zabytków diecezji gliwickiej.