Do pierwszego domu kopia figury Matki Bożej ze Zbrosławic zawitała już 1 lutego. Peregrynacja ma potrwać prawie do końca roku, ale może ten termin trzeba będzie wydłużyć. W każdej chętnej rodzinie figurka będzie przebywała przez jeden tydzień. W sobotę proboszcz lub inny kapłan przywiezie ją do domu i odprawi pierwsze nabożeństwo.

Po tygodniu odbierze figurę i zawiezie ją do kolejnej rodziny. Domownicy otrzymają też przygotowaną specjalnie na tę okazję książeczkę z modlitwami na każdy dzień. Każdy sam może zdecydować, ile czasu poświęci na nabożeństwo – oprócz przygotowanych tekstów można odmówić cały Różaniec bądź tylko jedną dziesiątkę. Dla ks. Marcina Gruszki, proboszcza parafii, który objął tę funkcję po zmarłym w ubiegłym roku ks. Romualdzie Kokoszce, motywacją do ogłoszenia peregrynacji były rozmowy z wiernymi, którzy wspominali, że kilkadziesiąt lat temu miało miejsce podobne wydarzenie. Dlatego teraz, po przeminięciu jednego pokolenia, postanowił ponownie wysłać Maryję w drogę. Szybko okazało się, że peregrynacja cieszy się tak dużym zainteresowaniem, że już w ciągu pierwszego tygodnia od jej ogłoszenia zostały zarezerwowane niemal wszystkie terminy.

– Najprawdopodobniej w najbliższym czasie okaże się, że chętnych jest jeszcze więcej, więc możliwe, że w 2021 roku nadal będziemy peregrynować – mówi ks. Gruszka. Jak uprzedza proboszcz, prośby zawarte w okolicznościowym modlitewniku są ukierunkowane nie tylko na główny charakter zbrosławickiego sanktuarium, jakim jest modlitwa o szczęśliwe macierzyństwo i rodzicielstwo, ale także w intencji rodzin, zmarłych, wspólnoty parafialnej oraz całego Kościoła. – Każdy może się cieszyć tym, że ma Matkę Bożą w swoim domu – podkreśla i dodaje, że zainteresowane rodziny mogą znaleźć propozycje modlitw na stronie internetowej parafii i sprawdzić, czy się z nimi identyfikują.

Oryginalna, słynąca łaskami figura Matki Bożej z Dzieciątkiem Jezus przy Sercu umieszczona jest w prezbiterium zbrosławickiego kościoła. Pochodzi z Austrii i została wyrzeźbiona przez nieznanego z nazwiska artystę z okolic Wiednia, żyjącego prawdopodobnie na przełomie XIII i XIV wieku, choć znawcy mówią raczej o końcu XIV lub początku XV wieku. Stylem nawiązuje do podobnych barokowych figur znanych z dworu Habsburgów, którego Maryja była patronką. Ma 43 cm wysokości i jest drewnianą lalką z ruchomymi rękoma. Do jej głowy przymocowano perukę z naturalnych włosów. W środku figury znajduje się otwór w kształcie serca, a 9-centymetrowe Dzieciątko wyrzeźbiono oddzielnie. W 1707 roku księżna Petronela von Stockmans odnalazła figurę w klasztorze sióstr dominikanek w Imbach. W 1751 r. przywieziono ją do Sierot, a w 1823 roku została złożona w kaplicy grobowej rodziny Stockmans w Zbrosławicach. Cztery lata później, kiedy to parafianie, przechodząc obok kaplicy, usłyszeli płacz Madonny, figurę umieszczono w kościele. Do dzisiaj jest otaczana kultem, szczególnie wśród małżeństw proszących o potomstwo oraz matek spodziewających się dziecka.