W uroczystości w kościele św. Kamila w Zabrzu uczestniczyli ojcowie kamilianie i księża diecezjalni oraz siostry zakonne, rodzice neoprezbitera, jego rodzina i znajomi, także z rodzinnej parafii w Malborku. – Drugiemu człowiekowi można służyć w rozmaity sposób, ale szczytem chrześcijańskiej miłości jest pochylić się nad człowiekiem zapomnianym, odrzucanym, chorym i niechcianym. I właśnie to wpisane jest w ten kapłański charyzmat – mówił prowincjał kamilianów o. Mirosław Szwajnoch MI o powołaniu o. A. Markowskiego.

– Święty Kamil usłyszał kiedyś słowa Pana Jezusa z krzyża: „Dlaczego martwisz się, człowieku małej wiary? Idź naprzód! Ja będę z tobą. To przecież moje dzieło, nie twoje”. I dzisiaj On mówi to samo do ciebie: „Idź naprzód, Ja będę z tobą, to przecież moje dzieło” – zwrócił się do neoprezbitera bp A. Iwanecki, prosząc zebranych o modlitwę za niego i o stałą modlitwę za księży. – Życzę, żebyś był zawsze blisko miłości, stając codziennie przy ołtarzu; żebyś z tego źródła miłości czerpał i rozdawał tym, których Bóg postawi na twojej drodze życia – dodał.

Ojciec Adam wstąpił do kamilianów w 2013 r. Podczas praktyk pracował wśród chorych, potrzebujących i samotnych. 8 września 2015 r. złożył pierwszą profesję zakonną. Po zakończeniu formacji seminaryjnej, od 2018 r., posługiwał w parafii MB Uzdrowienia Chorych w Tarnowskich Górach. Tam 8 września złożył wieczystą profesję zakonną, a 17 listopada przyjął święcenia diakonatu z rąk bp. Adama Wodarczyka.

Po święceniach kapłańskich z prymicyjnym błogosławieństwem odwiedzi wszystkie wspólnoty kamiliańkie i prowadzone przez zakon placówki.