Zmarł o. Adalbert Kurzeja OSB

Adalbert Kurzeja urodził się 24 listopada 1920 r. w Kuźni Raciborskiej. Tam ukończył szkołę podstawową, do gimnazjum uczęszczał w Raciborzu.

Maturę zdał w 1940 r., następnie rozpoczął studia teologiczne na Uniwersytecie Wrocławskim. Jeszcze w tym samym roku naukę przerwało powołanie do wojska.

Na studia powrócił dopiero po zakończeniu wojny. W 1946 r. udał się na Papieski Uniwersytet Gregoriana w Rzymie. Tam też, w 1951 r., przyjął święcenia kapłańskie.

W 1952 r. wstąpił do opactwa benedyktynów w Maria Laach w Niemczech. W 1977 r. został ustanowiony opatem klasztoru, a funkcję tę pełnił do 1990 r.

Przez cały czas kontynuował karierę naukową, najpierw broniąc pracę doktorską na temat średniowiecznej liturgii w katedrze w Trier, a później asystując na wydziale teologicznym Instytutu Liturgii na tamtejszym uniwersytecie.

W czasach PRL-u był mocno zaangażowany w pomoc polskiemu Kościołowi. Wysyłał do Polski literaturę liturgiczną, co ściągnęło na jego rodzinę w Polsce represje ze strony służby bezpieczeństwa i doprowadziło do zakazu dalszych wysyłek.

Mimo kłopotów, w 1956 r. udało mu się odwiedzić rodzinną Kuźnię Raciborską, a pobyt w Polsce wykorzystał do nawiązania ściślejszych kontaktów z miejscowym klerem oraz krzeszowskimi benedyktynkami.

Materialnie i finansowo wspierał instytucje kościelne oraz osoby prywatne m.in. organizując duże transporty żywności do Polski.

Od 1957 pozostawał w stałym kontakcie z kardynałem Bolesławem Kominkiem, który był głównym autorem słynnej odezwy biskupów polskich do biskupów niemieckich z 1965 r. Wpływ na jej treść miała właśnie korespondencja kardynała z o. Kurzeją, w której wymieniali swoje poglądy na problem pojednania między oba narodami.

Po przejściu na emeryturę o. Kurzeja oddał się pracy duszpasterskiej i naukowej, wciąż angażując się na rzecz budowania porozumienia pomiędzy Polakami i Niemcami.

Utrzymywał zażyłe relacje z hierarchami polskiego Kościoła, m.in. z kard. H. Gulbinowiczem z Wrocławia, abp. A. Nossolem z Opola i bp. J. Wieczorkiem z Gliwic.

Często odwiedzał swoją rodzinną ziemię, modląc się po polsku. W 2003 r. otrzymał tytuł honorowego obywatela gminy Kuźnia Raciborska. 

Dokonał też wielu zapisków dotyczących powojennych losów pocysterskiego zespołu klasztorno-pałacowego w Rudach, dzięki którym podczas prac konserwatorskich można było odtworzyć liczne niezachowane detale Starego Opactwa.

Uroczystości pogrzebowe zaplanowano na 21 kwietnia w Maria Laach.