Maria Magdalena

Ikonografia Marii Magdaleny jest bardzo bogata, ale u progu Wielkiego Postu skupimy się na wybranym typie wizerunku. Kobietę, którą w początkach III w. św. Hipolit nazwał „apostołką apostołów” (bo oznajmiła im zmartwychwstanie Chrystusa), później utożsamiono z trzema innymi: Magdaleną, z której Jezus wyrzucił siedem złych duchów (Mk 16,9; Łk 8,2), Marią z Betanii, siostrą Marty i Łazarza, która namaściła Pana drogim olejkiem i „włosami swoimi otarła Jego nogi” (J 11,2) oraz z niewiastą, która „prowadziła w mieście życie grzeszne” i na uczcie u faryzeusza Szymona całowała i namaszczała stopy Pana (Łk 7,37-38). Stąd Magdalena stała się patronką nawrócenia kobiet lekkich obyczajów, typem niewiasty oczyszczonej przez pokutę. Do takiego wizerunku w sztuce przyczyniły się też legendy prowansalskie (X–XI w.), według których miała mieszkać jako pustelnica 30 lat w jaskini w La Sainte-Baume u wybrzeży Francji, gdzie trafiła wraz z Martą i Łazarzem na okręcie bez żagli i steru, w którym prześladowcy chrześcijan wypchnęli ich na morze.

oceń artykuł