Według kroniki około 1564 roku córka miejscowego młynarza Wiktoria wielokrotnie widywała na polanie w pobliżu dębu trójkę dzieci, które utożsamiono z objawieniem się Trójcy Świętej. W czasie wielkanocnym miejscowa ludność słyszała bicie dzwonów i widziała nadchodzące procesje z chorągwiami. Młodzieńcowi Wincentemu Kluczyńskiemu, któremu zaginęły konie, małe dziecko obiecało pomoc w zamian za zbudowanie tu kościoła. W pobliżu miejsca objawień odkryto też źródło z uzdrawiającą wodą, która m.in. przywróciła życie dwójce dzieci i wzrok koniom. W 1568 roku w miejscu objawień, z dala od centrum osady, zbudowano kościół pątniczy ku czci Trójcy Świętej. 21 lipca 1720 roku zniszczyła go burza. Kościół odbudowano w latach 1721–1724 pod kierunkiem cieśli Jakuba Riedengera z Koszęcina.