Umiłowani Bracia i Siostry!

Każdego roku Bóg nam ofiaruje święty czas Wielkiego Postu, abyśmy dobrze przygotowali się do Świąt Wielkanocnych. W bieżącym roku dla naszej wspólnoty diecezjalnej ten okres ma znaczenie szczególne – przygotowuje nas bowiem do owocnego przeżywania Kongresu Eucharystycznego. To Eucharystia jest miejscem nieustannego spotkania ze Zmartwychwstałym Panem. W Niej i przez Nią Chrystus zapewnia nas: „Ja jestem z Wami!” (Mt 28,20).

Liturgia słowa pierwszej niedzieli Wielkiego Postu stawia przed nami dwa obrazy biblijne, które wprowadzają nas w ten święty czas. Zarówno czytanie z Księgi Rodzaju, jak i fragment zaczerpnięty z Pierwszego Listu Świętego Piotra Apostoła nawiązują do obrazu arki, którą na rozkaz Boga sporządził Noe (…). W dzisiejszej Ewangelii Chrystus wychodzi na pustynię i zaprasza także nas do pójścia z Nim. (…)

Kościół jest jak arka Noego. Jest schronieniem dla człowieka i miejscem formowania się ludu Bożego w drodze do wiecznej ojczyzny. Jego pokarmem już nie jest manna, ale Ciało i Krew Chrystusa, który daje siebie w Najświętszej Eucharystii. (…) Królewska godność synów Bożych przynagla nas do odpowiedzialności za Kościół, do wsłuchiwania się w głos Ducha Świętego (…). To spotkanie i pochylenie się z troską wobec wyzwań, przed którymi stoimy jako wspólnota, wymaga uznania Kościoła za nasz dom, za nasze miejsce w świecie, za Arkę bezpiecznego schronienia. Kościół nie jest dodatkiem do naszego życia, ale miejscem, gdzie rodzimy się, dojrzewamy, przeżywamy nasze człowieczeństwo i realizujemy nasze powołanie. Kościół nie jest poza nami. Jest wszędzie tam, gdzie my jesteśmy. (…)

Gorąco zapraszam Was do podejmowania w waszych wspólnotach parafialnych inicjatyw pozwalających przeżywać i doświadczać obecności Chrystusa Zmartwychwstałego. Chodzi przede wszystkim o inicjatywy o charakterze modlitewnym, obejmujące adorację Najświętszego Sakramentu, modlitwę uwielbienia, piękne i godne sprawowanie liturgii oraz uczestnictwo w tradycyjnych formach modlitwy Kościoła. Serdecznie zapraszam Was do uczestnictwa w liturgii godzin, która jest wspólną modlitwą Kościoła, zwłaszcza zgłębiania tajemnicy Mszy Świętej. Świadome i czynne uczestnictwo w liturgii pozwoli nam cieszyć się obecnością żywego Chrystusa pośród nas.

Chrystus, który zaprasza nas do uczestnictwa w Eucharystii, pragnie nie tylko nas karmić swoim Ciałem i Krwią, ale również pragnie nas Nią przemieniać. Dlatego podjęcie zaproszenia do ożywienia naszej wiary eucharystycznej nie może nie znaleźć swego dopełnienia w dawaniu świadectwa prawdziwości spotkania z Chrystusem żywym. (…) Wspólnota Kościoła jest pierwszym miejscem tego świadectwa. „Patrzcie, jak oni się miłują!”. (…) Zdumienie, jakie zachowanie chrześcijan wzbudzało wśród pogan, otwierało drogę do serca człowieczego i przygotowywało je na przyjęcie łaski rodzącej nowe dzieci Kościoła.

Żyjemy w czasach wielu napięć i związanych z nimi niepokojów i narastającego poczucia strachu i zagrożenia. Tocząca się wojna w bliskim i dalszym sąsiedztwie naszego kraju, a także konflikty w społeczeństwie, powodujące podziały w rodzinach, napełniają nasze serca goryczą i zwątpieniem.

Bóg jest wierny danemu słowu. On pragnie zbawienia człowieka i jego szczęścia. Eucharystia uczy nas drogi do jego osiągnięcia. Jest to droga szacunku dla każdego człowieka, droga wyciągniętej ręki w geście przebaczenia, pochylenia się nad potrzebującymi, wyrzeczenia się egoizmu, droga zdolności do ofiary.

Uczymy się tego we wspólnocie Kościoła. Uczymy się tego od Pana Jezusa obecnego w swoim Kościele, przychodzącego z darem samego siebie, przygarniającego do siebie wszystkich i każdego, kto pozwoli Mu przygarnąć się do Jego serca.

Umiłowani w Panu!

Uczestnicząc we wspólnocie Kościoła, pozwólmy Chrystusowi kształtować nasze serca. Uczmy się od Niego eucharystycznego stylu życia. Naśladujmy Go w geście wyciągniętych rąk, które przygarniają, błogosławią, łamią chleb i nim się dzielą.

Niech Pan, który zaprasza nas, abyśmy towarzyszyli Mu w wyjściu na pustynię, pomoże nam dostrzec to, co najistotniejsze dla życia ukształtowanego przez Eucharystię. (…)

Nie ulegajmy zwątpieniu, niechaj nasze serca wyzwolą się z lęku. Bądźmy w świecie budowniczymi jedności. Starajmy się przezwyciężać to, co dzieli, oddając się wielkodusznie budowaniu tego, co łączy i jest zaczynem odnowionej w Chrystusie wspólnoty. Świat, w którym żyjemy, potrzebuje świadectwa nowego życia ukształtowanego w szkole Eucharystii. Nie zmienimy całego świata, ale możemy próbować zmieniać rzeczywistość wokół nas.

Siostry i Bracia, niech w tym pięknym i wzniosłym powołaniu chrześcijańskim, w trudzie wielkopostnego pójścia śladami Chrystusa we wspólnocie Kościoła towarzyszy Wam moje pasterskie błogosławieństwo wspomagane modlitwą biskupa Andrzeja.