Informuje o funkcji budynku i jest streszczeniem jego wnętrza. „Fasada” wywodzi się z łacińskiego facie, oznaczającego: przed, w obliczu lub po prostu: twarz. Bogactwo form i treści sakralnych elewacji narasta w architekturze od średniowiecza. W odróżnieniu od wczesnochrześcijańskich, pozbawionych dekoracji, romańskie i gotyckie fasady zdobiły inskrypcje i rzeźby. Każdy detal miał znaczenie, a kompozycję cechował umiar. Przykłady (już neostylowe) w diecezji mamy m.in. w kościołach św. Jacka w Bytomiu-Rozbarku, Świętego Krzyża w Bytomiu-Miechowicach i św. Bartłomieja w Gliwicach.