Rozbarski kościół parafialny po ponad 100 latach odsłania swoje oblicze z czasu fundacji.
▲ Wnętrze odzyskuje historyczny wygląd: południowa ściana transeptu w trakcie transferu wtórnych malowideł, zasłaniających oryginalne anioły. U góry w otworze podestu widać dekoracje stropu po renowacji.
Anna Szadkowska
Monumentalna świątynia jest jednym z najcenniejszych przykładów architektury późnej fazy neoromanizmu na Górnym Śląsku okresu panowania Wilhelma II. Architekt Max Giemsa z Katowic projekt wzorował na katedrze w Limburgu. Dwukondygnacyjną, trójnawową bazylikę z transeptem i dwiema 57-metrowymi wieżami wzniesiono w zaledwie 3 lata! Prace trwały od 1908 do 1911 roku. Współczesnych zdumiewa ogromem bryły i kunsztem dekoracji.
Wnętrze powierzono znakomitym artystom. Rzeźby wykonali Matthias Beule (detal architektoniczny), Georg Schrei- ner z Ratyzbony (ołtarz główny), Louis Rosenthal z Bytomia (ambona i chrzcielnica) i Ferdinand Busch z Berlina (droga krzyżowa). Autorem wystroju malarskiego kościoła był Karl Platzek z Kluczborka, a krypty – Otto Kowalewski z Katowic. Powstał dom Boży pełen harmonii i piękna.
Dostępne jest 19% treści. Chcesz więcej?
Zaloguj się i rozpocznij subskrypcję.
Kup wydanie papierowe lub najnowsze e-wydanie.