Klaudia Cwołek: Kiedy Ksiądz po raz pierwszy zetknął się z postacią brata Karola de Foucauld?

Ks. Rafał Przybyła: Wstępując do seminarium w 1999 roku, dowiedziałem się, że istnieje wspólnota Jezus Caritas, którą założył ks. Helmut Porada, jeden z ówczesnych ojców duchownych. Jest on pierwszym księdzem, który na Śląsku rozpropagował duchowość Karola de Foucauld, zwłaszcza w środowisku kapłańskim, gdy o bracie Karolu jeszcze mało kto wiedział. Ojciec Porada mówił o nim i o wspólnocie już na pierwszym spotkaniu z klerykami, a w trakcie mojego przygotowania do kapłaństwa w rozmowach wiele razy wracał do tego tematu. Potem, zupełnie przez przypadek, dowiedziałem się, że proboszcz mojej rodzinnej parafii w Toszku ks. Marian Piotrowski należy do tej wspólnoty i że spotkania odbywają się także u niego na plebanii. Po święceniach zapytałem ojca Poradę, czy mogę przyjechać na takie spotkanie. Zrobił dla mnie wyjątek, bo trzymał się raczej zasady, że neoprezbiter najpierw ma rozeznać swoją pracę w duszpasterstwie, a dopiero po roku może dołączyć do wspólnoty. Ale mnie zależało, żeby być we wspólnocie, a ponieważ znaliśmy się, więc się udało.

Co Księdza szczególnie pociągnęło w tej duchowości?

Przede wszystkim prostota i to, że brat Karol był cichy, nie był osobą znaną. Podobało mi się to, że był konsekwentny. Poza tym okazało się, że mamy coś wspólnego.

Pewnie chodzi o konie…?

Właśnie. Gdzieś czytałem, choć niestety nie mogę wskazać źródła i trudno mi to zweryfikować, że brat Karol, jeszcze przed nawróceniem, jako wojskowy major, miał konia, który złamał nogę, więc trzeba go było zastrzelić.