Malarstwo jest pasją Katarzyny Warachim. To nie ucieczka od inwalidzkiego wózka czy myśli, że jest sparaliżowana. – Moje obrazy są kolorowe i wesołe, tchną z nich radość i optymizm – przyznaje gliwiczanka. To dowód, że każde życie może być spełnione. Nawet jeśli ponad 30 lat jeździ się tylko na wózku.

Gdzie ten śmietnik?

To był piękny, słoneczny dzień, piątek 29 sierpnia 1980 roku. Katarzyna Warachim miała 10 lat, gdy wracając ze szkoły, zatrzymała się na placu zabaw. Często po szkole spędzała tam chwilę przed powrotem do domu, tym bardziej że było stąd blisko do szkoły i jej mieszkania. Była okazja, aby dłużej pobyć z kolegami i koleżankami z klasy, pobawić się. To wtedy huśtawka uderzyła ją w plecy tak nieszczęśliwie, że złamała kręgosłup.