Przez tajemnicę Wcielonego Słowa zajaśniał oczom naszej duszy nowy blask Twojej światłości; abyśmy poznając Boga w widzialnej postaci, zostali przezeń porwani do umiłowania rzeczy niewidzialnych.
(1. prefacja o Narodzeniu Pańskim “Chrystus Światłością”)

Drodzy Czytelnicy „Gościa Niedzielnego”,
drodzy Diecezjanie, Siostry i Bracia!

W prefacji Narodzenia Pańskiego, czyli w uroczystej modlitwie śpiewanej tego dnia podczas Liturgii Eucharystycznej, słyszymy ufną nadzieję, że narodzenie Pana przynosi istotną nowość naszej codzienności - nowość, która ma porwać nasze serca, by pragnęły życia wiecznego.
To jest istota Bożego Narodzenia: abyśmy zdumieli się wobec inicjatywy zbawczej Boga. Byśmy mieli zdolność oderwania naszych myśli od powszednich spraw, przyzwyczajeń, obowiązków i otwarcia serca na wymiar wieczności. Byśmy dali się porwać ku czemuś więcej, ku Komuś więcej, ku Chrystusowi, który daje życie, rodząc się żywy i prawdziwy w ludzkim ciele. Ta Tajemnica otwiera teraźniejszość na wieczność.
Na czas uroczystego świętowania Narodzenia Pańskiego życzmy sobie wzajemnie, abyśmy potrafili sens naszego codziennego starania się i zabiegania o rzeczy po ludzku ważne dostrzec w obietnicy życia wiecznego z Panem w niebie.
Na chwile rodzinnych spotkań oraz czas przebywania z Jezusem na modlitwie z serca błogosławię!

Wasz biskup +Sławomir