Matko Boża Pokorna, Opiekunko ludu śląskiego!

Na progu posługi pasterskiej w diecezji gliwickiej przychodzę do Twego sanktuarium w Rudach, by oddać Ci synowską cześć i hołd oraz zawierzyć się na nowo wraz z powierzoną mi rodziną diecezjalną. Czynię to za przykładem wiernego ludu tej ziemi i jego pasterzy, którzy od stuleci pielgrzymowali do tej świątyni i prosili Ciebie: z Synem Twoim nas pojednaj, Synowi Twojemu nas polecaj, Twojemu Synowi nas oddawaj. Wcześniej wiele razy odwiedzałem bazylikę rzymską, najstarsze sanktuarium maryjne świata, gdzie znajduje się Twój wizerunek, znany powszechnie jako Salus Populi Romani – Opiekunka ludu rzymskiego. Teraz klękam przed Tobą jako Opiekunką ludu Śląska (…).

Matko Boża Pokorna!

Klęcząc przed Tobą, Matko, zawierzam Twemu Niepokalanemu Sercu cały Kościół gliwicki (…). W tym ważnym dla mnie spotkaniu z Tobą pragnę wespół z biskupem pomocniczym i biskupami seniorami zawierzyć braci w posłudze kapłańskiej, którzy na wezwanie Pana: „Pójdź za Mną” mieli odwagę to uczynić, by w imieniu Jezusa Chrystusa, Pasterza dusz naszych, służyć Jego Kościołowi. Pomagaj im, Matko Dobrego Pasterza, iść wytrwale i radośnie drogą powołania. Zawierzam także naszych diakonów, seminarzystów i wszystkie osoby konsekrowane, jak i tych, którym jeszcze brak odwagi na odpowiedź: „Oto jestem, poślij mnie”. Tobie, o Matko Kościoła, poświęcam wszystkie parafie, wspólnoty duszpasterskie i grupy modlitewne; katechetów i nauczycieli; dobra duchowe i materialne naszej diecezji; wszystko, co ją stanowi.

Matko i Królowo naszych rodzin!

W zaciszu domu nazaretańskiego wiodłaś życie ciche i pokorne, służąc jako żona i matka swoim najbliższym. Umacniaj w tej postawie małżonków i rodziców. Niechaj wzajemne służenie sobie w rodzinach umacnia więzy łączące pokolenia – małżonków, rodziców i dzieci. Niechaj rodziny, w których członkowie służą sobie wzajemnie, będą szkołami miłości, szacunku, oddania i poświęcenia. Niech nasze rodziny silne Bogiem i zespolone więzami wzajemnej miłości, tak jak Twoja rodzina w Nazarecie, będą dla wszystkich swoich członków ogniskiem dającym upragnione ciepło duchowe i poczucie bezpieczeństwa. Płaszczem swej macierzyńskiej opieki otocz starsze pokolenia w rodzinach, babcie i dziadków, aby nadal, służąc swoim bliskim, przeżywali radość spełnionego życia. Proszę także za rodzinami przeżywającymi różnego rodzaju trudności. Niech nie utracą nadziei i wiary w miłość Boga. Niechaj w ich sercu nie zgaśnie tęsknota za Chrystusem (...).

Matko pięknej miłości!

Pragnę gorąco powierzyć i zawierzyć Tobie wszystkie dzieci i całą młodzież naszej diecezji, by i oni wzrastali w klimacie miłości rodziców, nabierali mocy w łasce, stawali się wartościowymi ludźmi w oparciu o wartości chrześcijańskie. W zadaniach wychowawczych wspieraj nauczycieli i katechetów, którzy pomagają rodzicom nieść odpowiedzialność za prawidłowy rozwój ludzi młodych.

Opiekunko śląskiego ludu, Matko Sprawiedliwości i Miłości Społecznej!

Śląsk to ziemia ludzi ciężkiej pracy, jakże trudnej i często niebezpiecznej tak, jak praca górników. Również Twoja rodzina w Nazarecie żyła z pracy własnych rąk. W szacunku dla pracy wychowywałaś Jezusa (…). Pracę traktował jako służbę Bogu i ludziom. I rozumiał ludzi pracy, gdy zapraszał ich do siebie słowami: „Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię”. Maryjo, prowadź do Twego Syna ludzi ciężkiej pracy, pokazuj im drogę do Niego, otaczaj czułą opieką w trudach i znojach, chroń od niebezpieczeństw.

Matko Pomocy Nieustającej!

W szczególny sposób zawierzam Ci tych, z którymi Twój Syn najbardziej się utożsamia i odnosi do siebie to, co dla nich czynimy. Nazywa ich swoimi najmniejszymi braćmi. Proszę za chorych, posuniętych w latach, żyjących w niedostatku, bezdomnych, zmuszonych przez wojnę do opuszczenia swego domu i swego kraju, pozbawionych wolności. Pomagaj im, budząc w naszych sercach wolę i radość niesienia pomocy będącym w potrzebie. Niech doznając wsparcia i pomocy ze strony dobrych i szlachetnych ludzi, widzą w tym Twoją matczyną dłoń i Twoją troskę o nich.

Bogurodzico Maryjo, Matko Kościoła i Matko nasza – Pokorna Pani!

Niechaj Chrystus, Twój Syn i nasz Pan, roztacza swoje panowanie nad naszą rodziną diecezjalną (…). Tobie się dziś zawierzam, Tobie się oddaję w niewolę miłości, tak jak uczynił to święty Jan Paweł II. Pragnę z pokorą oddawać się Chrystusowi, aby przez moją posługę On sam umacniał moje siostry i moich braci w wierze (...). Niechaj zawsze będzie w nas żywa gotowość odpowiedzi na zaproszenie, które kierujesz do nas: „Uczyńcie, cokolwiek wam powie mój Syn”, aby to, czym jesteśmy i co posiadamy, było narzędziem objawienia chwały Bożej i wznoszeniem królestwa Bożego. Matko Boża Pokorna, przyjmij łaskawie nasze zawierzenia i prośby. Bądź z nami w każdy czas, wspieraj i ratuj nas, Matko. Amen.