To jedna z najmłodszych tego typu budowli na naszym terenie. Swój ostateczny kształt zawdzięcza dobrze przemyślanej koncepcji. Powstała w XXI w. w odpowiedzi na potrzeby wspólnoty parafialnej.

Wspólne dzieło

Kontynuowanie tradycji prowadzenia konduktów żałobnych z domu zmarłego na cmentarz w Kaletach-Jędrysku (niekiedy były to trasy około dwukilometrowe) utrudniał rosnący tu z biegiem lat ruch samochodowy. Natomiast istniejący budynek cmentarnej marowni był zbyt mały, by można było w nim rozpoczynać obrzędy pogrzebowe; mógł pomieścić ledwie kilka osób. Stąd idea budowy nowego, przeznaczonego do tych celów i spełniającego wszelkie standardy przewidziane prawem budowlanym obiektu, zainicjowana przez proboszcza ks. Wojciecha Ciosmaka, spotkała się z dużym poparciem i doczekała realizacji w latach 2007–2013. W przedsięwzięciu uczestniczyło mnóstwo parafian, bezpośrednio na placu budowy bądź poprzez ofiary finansowe. Ukończoną po 6 latach kaplicę poświęcił 3 czerwca 2013 r. ówczesny biskup gliwicki Jan Wieczorek.

Funkcja i forma

Projekt opracował parafianin, architekt Henryk Dragon, a pracami budowlanymi rozpoczętymi 6 sierpnia 2007 r. kierował Czesław Gabryś. Kaplica na rzucie zbliżonym do kwadratu ma skromną, prostą formę wpisującą się w charakter lokalnej zabudowy. Do nawy, mogącej bez trudu pomieścić liczne grono zgromadzonych wokół trumny, przylega zakrystia i niewielki chór na piętrze oraz niezbędne pomieszczenia techniczne i sanitarne. Ciekawie ukształtowany czteropołaciowy dach, nadwieszony od frontu, tworzy obszerny portyk. W tej strefie mogą też gromadzić się żałobnicy, mając zapewniony wgląd do wnętrza dzięki dużym przeszkleniom. Wejście akcentuje dzwonnica zwieńczona krzyżem. Klinkierowe elewacje wspaniale korespondują z budynkiem parafialnego kościoła św. Józefa, którego sylweta rysuje się w osi bramy wejściowej przed uczestnikami pogrzebu w chwili, gdy wyruszają z kaplicy po Mszy św. w procesji za zmarłym do miejsca pochówku.

Wystrój i wyposażenie

W projekcie wnętrza zadbano o treści spójne z chrześcijańską nadzieją w obliczu doświadczenia śmierci. W prezbiterium, za marmurowym ołtarzem i amboną autorstwa parafianina Grzegorza Krupy, zgromadzonych na liturgii pogrzebu wita figura Chrystusa Zmartwychwstałego. Wystroju dopełniają witraże Henryka Opuchlika ukazujące aniołów i symbol Alfa i Omega. A doniosły moment przejścia duszy osoby zmarłej do wieczności oznajmia tu dzwon Jana Pawła II z inskrypcją: „Podnieście głowy, nie lękajcie się patrzeć w wieczność. Tam czeka Ojciec, Bóg, który jest miłością” (cytat z papieskiego przemówienia 4 czerwca 1999 r. na Lednicy). Autorka jest konserwatorem zabytków diecezji gliwickiej.