Podczas wizji w Płocku 22 lutego 1931 roku Pan Jezus powiedział do siostry Faustyny: „Wymaluj obraz według rysunku, który widzisz, z podpisem: Jezu, ufam Tobie” (Dz. 47). Pierwszy wizerunek namalował wileński artysta Eugeniusz Kazimirowski jeszcze za życia Apostołki Bożego Miłosierdzia, w 1934 r. Od tego czasu powstało wiele różnych wersji wizerunku Jezusa Miłosiernego, które zgodnie z pragnieniem Zbawiciela odbierają dziś cześć w kościołach i kaplicach całego świata.

Szczególne miejsce w ikonografii i kulcie Miłosierdzia Bożego zajmuje słynący łaskami obraz pędzla Adolfa Hyły (1944 r.) z kaplicy klasztornej Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia w sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Krakowie-Łagiewnikach. Wiele parafii właśnie stamtąd sprowadza kopie i reprodukcje. Czasem jednak zdarza się, że w trosce o spójność wystroju wnętrza świątyni powstają niepowtarzalne autorskie wizerunki Jezusa Miłosiernego.

Boczny ołtarz

Tak właśnie jest w kościele Wniebowstąpienia Pańskiego w Bytomiu-Szombierkach. Tutejszą kopię obrazu Hyły namalował w technice olejnej ze złoceniami na drewnianym podłożu, podobnie jak wszystkie inne dzieła w tej świątyni, autor jej wystroju prof. Adam Romaniuk, grafik, malarz, wykładowca katowickiej ASP i twórca dzieł sakralnych na Śląsku, m.in. mozaiki w kaplicy ośrodka rehabilitacyjnego w Rusinowicach (we współpracy z prof. Stanisławem Kluską, 1991 r.). Ozdobna rama wizerunku tworzy wraz z szarfą z podpisem „Jezu, ufam Tobie” formę ołtarza bocznego. Motyw dekoracyjny w postaci zielonych liści odwołuje się do symbolu Drzewa Życia i chrześcijańskiej nadziei. Forma plastyczna całości została tutaj podporządkowana kompozycji wnętrza.

W formie rzeźby

Podobnie stało się w kościele Matki Bożej Królowej Pokoju w Tarnowskich Górach. Jako że wnętrze tej świątyni z lat 1991–1999 posiada ściśle określony charakter, którego dominującym akcentem plastycznym są majolikowe płaskorzeźby autorstwa tarnogórskiego artysty Artura Lubosa, trudno było inaczej potraktować temat dotyczący kultu Bożego Miłosierdzia. Wizerunek Jezusa Miłosiernego został więc tu konsekwentnie zrealizowany w technice majoliki (ceramika pokryta szkliwem cynowym). Autor przedstawił w rzeźbiarskiej formie jedynie samą postać Chrystusa z charakterystycznymi promieniami, odwzorowując proporcje kompozycji z obrazu Hyły. Jak wszystkie inne płaskorzeźby w tej świątyni, została ona wzbogacona o złocenia i detale z brązu. Nietypowy wizerunek, choć nie jest obrazem w ścisłym tego słowa znaczeniu, przekazuje treści zgodne z wizją siostry Faustyny. A to najistotniejsze. Autorka jest konserwatorem zabytków diecezji gliwickiej.