Już bowiem w Starym Testamencie przymiotnik „sprawiedliwy” (iustus) jest przeciwieństwem przymiotnika „występny” „grzeszny” (empius). Tak np. w psalmie 37 (36) czytamy: „Przeciw sprawiedliwemu zło knuje występny” (Ps 37,12); „Lepsza jest odrobina, którą ma sprawiedliwy, niż wielkie bogactwo występnych, bo ramiona występnych będą połamane, a sprawiedliwych Pan podtrzymuje” (Ps 37,16-17). To przeciwstawienie sprawiedliwy-grzesznik jawi się potem w ustach Pana Jezusa, np.: „nie przyszedłem powołać sprawiedliwych, ale grzeszników” (Mt 9,13); „w niebie większa będzie radość z jednego grzesznika, który się nawraca, niż z dziewięćdziesięciu dziewięciu sprawiedliwych, którzy nie potrzebują nawrócenia” (Łk 15,7). W opisie sądu ostatecznego sprawiedliwymi są nazwani ci, którzy czynili uczynki miłosierdzia (por. Mt 25,46), czyli spełniali wolę Bożą, przykazanie miłości. W Kazaniu na Górze Pan Jezus mówi, natomiast, o konieczności wyższej sprawiedliwości niż ta, która charakteryzuje niż uczonych w Piśmie i faryzeuszów (por. Mt 5,20), wyższej, tzn. tej, o której mówiłem. Dlatego właśnie to Kazanie na Górze zostało przez jednego z egzegetów zdefiniowane jako „«konstytucja» (dokument konstytucyjny) sprawiedliwości zaproponowanej tym, którzy przyjmują dobra nowinę o Królestwie Bożym” (L. Di Pinto), czyli „konstytucją” tej wyższej sprawiedliwości. Toteż kiedy w Litanii Loretańskiej mówimy „Zwierciadło sprawiedliwości” nie może chodzić o inną sprawiedliwość.

Św. Jan Paweł zwrócił uwagę, że sprawiedliwość wiernych winna być inspirowana sprawiedliwością Boga. Powiedział bowiem: „W doświadczeniu egzystencjalnym Kościoła, słowa «prawo», «osąd» i «sprawiedliwość» […] przywołują model wyższej sprawiedliwości, sprawiedliwości Boga, która jawi się jako cel i jako konieczny czynnik porównawczy” (17 lutego 1979, n. 4). Zaś sprawiedliwość Boża jest ściśle złączona z dobrocią, z miłosierdziem, i w gruncie rzeczy sprowadza się do zbawienia ofiarowanego wszystkim ludziom. Chrystus Bowiem w swoim miłosierdziu, poprzez swą mękę na krzyżu nas usprawiedliwił (cf. Rz 8, 30)