Jak okap kuchenny albo...

Na niewielkiej działce o powierzchni 510 m.kw. w gęsto zabudowanej dzielnicy domów jednorodzinnych w Lublińcu jeden budynek wyraźnie różni się od pozostałych. Ze stylistycznego chaosu panującego w okolicy jego czarna bryła ze spadzistym, ściętym na czubku dachem wybija się ponad otaczające ją „kostki”.

Technologie zastosowane przy budowie domu zostały po raz pierwszy w Polsce wykorzystane do wykończenia budynku mieszkalnego. Ciemną fasadę wykonano metodą natrysku membrany poliuretanowej. Powierzchnia może zmieniać odcień w zależności od pory roku, warunków atmosferycznych czy położenia słońca na niebie. Brak dodatkowych elementów takich jak gzymsy czy rynny potęguje monolityczny charakter.

Budynek został maksymalnie dosunięty do granic działki i „zamknięty” od strony ruchliwej ulicy. W ten sposób udało się uzyskać jak największą powierzchnię ogrodu, od strony którego znajduje się wejście.

Dwukondygnacyjną przestrzeń wewnątrz domu zaprojektowano wokół centralnie umieszczonej klatki schodowej. Górna część została dodatkowo podzielona na dwa poziomy. Z kolei na parterze największe wrażenie robi salon o wysokości prawie ośmiu metrów. Dzięki zastosowaniu świetlika dachowego wnętrze jest wyjątkowo jasne.

  Wnętrze domu zostało odseparowane od strony ulicy "zamkniętą" ścianą Bartłomiej Osiński / Dyrda Fikus Architekci „Dom w Lublińcu 2” zaprojektowała para architektów – Marta Dyrda i Radosław Fikus z pracowni Dyrda Fikus Architekci. Ich pomysł na nowoczesny dom – jak każdy niekonwencjonalny projekt – może się podobać lub nie. Na forach dyskusyjnych jedni internauci chwalą ciekawą bryłę i konsekwentną kompozycję, inni zaś nazywają ją wielkim okapem kuchennym czy wręcz krematorium pośród domków jednorodzinnych.

„Trudno zdecydowanie określić granicę między dachem a ścianą, a może bardziej trudno znaleźć ścianę tworzącą elewację, bo dom wydaje się jakby cały był dachem. Wnętrza w mocnym kontraście do zewnętrznej, czarnej bryły, rozświetla dachowy świetlik, przez który sączy się pół-poziomami do wnętrza tyle światła, aby odbijając się od śnieżnej bieli ścian i posadzek dać efekt prawie fotograficznego prześwietlenia. Ten mocny kontrast podkreślony ascetycznym i przemyślanym detalem pozwala myśleć, że najważniejsze dla Autorów projektu było, aby nie przesadzać w przymiotnikach i nie stopniować słowa „prosto”. Lepsze jest odwiecznym wrogiem prostego, a dom w Lublińcu skutecznie broni tej tezy, dając przykład powściągliwości i konsekwencji” – czytamy w uzasadnieniu jury.

„Życie w architekturze” to ogólnopolski konkurs dotyczący współczesnej architektury. Jego celem jest promocja najlepszych osiągnięć w dziedzinie architektury w Polsce oraz wzrost społecznego zainteresowania jej rolą poprzez nagradzanie najlepszych obiektów. Wyróżniane są budynki nadające przestrzeni miejskiej nową jakość, szanujące wartości historyczne i kulturowe otoczenia. Organizatorem konkursu jest redakcja miesięcznika „Architektura-murator”.

  Maksymalne zbliżenie budynku do granic działki pozwoliło uzyskać większą powierzchnię na ogród Bartłomiej Osiński / Dyrda Fikus Architekci   Jasne i przestronne wnętrze celowo kontrastuje z ciemną fasadą i dachem Bartłomiej Osiński / Dyrda Fikus Architekci