Pokolenie JP II poznawało papieży

Salezjański Ośrodek Szkolno-Wychowawczy zapełnił się młodzieżą z pobliskich gimnazjów, m.in. z Tarnowskich Gór, Miedar, Rojcy, Brynku, Wieszowej. Czuwanie z 19 na 20 października odbyło się po raz siedemnasty.

Spotkanie rozpoczęło się od konferencji nt. „Odwagi! Nie bójcie się. Ja jestem” ks. Jerzego Gonta SDB m.in. o dojrzałości kobiet i mężczyzn, a także o tym, jak osiągnąć prawdziwe szczęście. Były też dwa świadectwa młodych chłopaków, którzy pogubili się w życiu, którzy mówili o tym, jak udało im się wrócić na dobrą drogę. – Uważam, że to dobre wydarzenie dla młodzieży. Są zajęci w sposób godny, piękny, a także twórczy. Bardzo podobał mi się czas do Mszy świętej o północy, pełen skupienia, dużo było spowiedzi. Ta młodzież wiedziała po co przyjechała – podsumowała spotkanie s. Elżbieta, salezjanka.
Wymieszani z różnych szkół gimnazjaliści podzieleni na trzynaście grup poznawali życiorysy trzech papieży: Jana Pawła II, Benedykta XVI i Franciszka. W mniejszych grupkach jedna osoba zapoznawała się z życiorysem jednego z papieży. Opowiadała o nim kolejnej, a ta następnej aż do ostatniej. Wygrywali ci, którzy zapamiętali najwięcej faktów.

  Praca w grupach Małgorzata Gajos – Poprzednie prace w grupach na czuwaniach miały na celu przybliżenie osoby Jana Pawła II. Teraz chcieliśmy połączyć trzech papieży. Jan Paweł II to dla gimnazjalistów wspomnienie, część z nich go nie pamięta. Przecież oni wtedy byli mali. Ważne jest mówienie o tym, że był ktoś taki – wyjaśnia ks. Piotr Lorek SDB. - Czuwanie przebiega pod hasłem Pokolenia JP II. Szokiem było dla nas, gdy po którymś z kolejnych spotkań i pracy w grupach, animatorzy stwierdzili, że młodzież gimnazjalna po prostu nie zna osoby Jana Pawła II. Dlatego cały czas trzeba o przypominać. Praca w grupach jest okazją do zabawy, rywalizacji, nauki – dodaje.
Apel Jasnogórski połączony był z modlitwą za przyczyną bł. Jana Pawła II. Po krótkiej przerwie na kawę i herbatę, gimnazjaliści zebrali się w kaplicy, gdzie salezjańska młodzież poprowadziła różaniec, a także była okazja do spowiedzi. Centralnym punktem całonocnego spotkania była Eucharystia o północy, młodzież pomimo późnej godziny zaangażowała się maksymalnie w liturgię i śpiew.

Około drugiej rozpoczęły się tańce integracyjne prowadzone przez animatorów Wojtka i Michała, a także rozgrywki sportowe. Chętni mogli grać w siatkówkę, dostępne były piłkarzyki i bilard. Od trzeciej do piątej z auli aż na korytarz docierały piosenki śpiewane z karaoke. Gimnazjaliści wraz z  prowadzącym zabawę Cyprianem, wydawali się być niezmordowanymi w tym wspólnym dwugodzinnym śpiewaniu. Chętni mogli zobaczyć film „Wielki Błękit”.
Czuwanie tradycyjnie zakończyło się wspólnym tańcem belgijskim przed szkołą. Patrząc na wszystkich zaangażowanych w przygotowania - opiekunów, animatorów, wychowawców, nauczycieli, kandydatów na animatorów, siostry i księży – czuło się, że byli tam naprawdę dla młodzieży.

  Modlitwa w czasie czuwania Małgorzata Gajos