To trzeba zobaczyć

To opowieść doty­ka­jąca spraw ważnych i istot­nych w każdym czasie. Historia chłopca, który przez własną chorobę, opusz­czenie i pragnienie bycia zaak­cep­to­wanym, dojrzewa do spotkania z Bogiem oraz wyzbywa się swojego egoizmu.

- Książka opowiada o chłopcu nieuleczalnie chorym na białaczkę. Każdego dnia odwiedza go stara Pani Róża, wolontariuszka, która za pomocą przedziwnych opowieści o legendarnych zapaśniczkach pomaga dziecku pogodzić się z nadchodzącą śmiercią – powiedział Maciek Omylak, który wraz z Agatą Wieczorek jest autorem scenariusza i reżyserem przedstawiania.

Chłopiec ma przeżywać każdy kolejny dzień tak, jakby było to 10 lat. Każdego dnia będzie pisać list do Boga, w którym opisze swoje wątpliwości i doświadczenia życiowe. – Mimo trudnej i głębo­kiej tema­tyki całość opowie­dziana jest języ­kiem prostym i przy­stępnym. Nie ma tu miejsca na rozpacz czy smutek. „Oswo­jenie” śmierci, doko­nane przez małego chłopca, odbywa się przez pełną afir­mację życia, doce­nienie jego wartości oraz dostrze­ganie w każdym jego prze­jawie praw­dzi­wego piękna – powiedziała Agata Wieczorek.

Występują Marta Tulejska (Oskar), Paulina Floryan (pani Róża), Ania Sadowska (anioł), muzyka i oprawa muzyczna Maciej Smółka.

"Oskar i pani Róża" w Polsce ma wielu czytelników, a wśród nich Otylię Jędrzejczak, która po przeczytaniu książki postanowiła sprzedać swój złoty medal olimpijski na rzecz chorych dzieci.

Éric-Emmanuel Schmitt (ur. 28 marca 1960 roku), francuski dramaturg, eseista i powieściopisarz, z wykształcenia filozof. Swoją pierwszą powieść napisał w wieku 11 lat. Na świecie jest znany głównie jako twórca teatralny. Pierwszym krokiem do sławy była sztuka "Don Juan on Trial" wystawiona w 1991 roku. Następna sztuka "The Visitor" z 1993 roku była tryumfem, który przyniósł autorowi trzy Molièry (dla najlepszego aktora, odkrycia teatralnego i przedstawienia). Sztuka była tłumaczona i wystawiana na całym świecie. Po dwóch sukcesach Schmitt porzucił pracę wykładowcy filozofii na Uniwersytecie w Savoir, aby zostać pisarzem pełnoetatowym. Następnym osiągnięciem stała się sztuka "Enigma Variations", uznawana za najbardziej popularną pracę Schmitta na świecie.

W ciągu zaledwie dekady stał się jednym z najpoczytniejszych francuskojęzycznych autorów na świecie. Jego książki tłumaczone są na 35 języków, a sztuki wystawiane w ponad czterdziestu krajach. Co ciekawe, książki Schmitta znane w Polsce i na świecie, w większości bazują są na sztukach teatralnych o tych samych tytułach.

Najpiękniejsze cytaty z książki "Oskar i pani Róża":

- codziennie patrz na świat, jakbyś oglądał go po raz pierwszy…

- życie to taki dziwny prezent. Na początku się je przecenia: sądzi się, że dostało się życie wieczne. Potem się go nie docenia, uważa się, że jest do chrzanu, za krótkie, chciałoby się niemal je odrzucić. W końcu kojarzy się, że to nie był prezent, ale jedynie pożyczka. I próbuje się na nie zasłużyć...

- zapominamy, że życie jest kruche, delikatne, że nie trwa wiecznie. Zachowujemy się wszyscy, jak byśmy byli nieśmiertelni…

- Najciekawsze pytania wciąż pozostają pytaniami. Kryją w sobie tajemnicę. Do każdej odpowiedzi trzeba dodać ‘być może’. Tylko na nieciekawe pytania można udzielić ostatecznych odpowiedzi…

- bo są dwa rodzaje bólu, Oskarku. Cierpienie fizyczne i cierpienie duchowe. Cierpienie fizyczne się znosi. Cierpienie duchowe się wybiera…

- myśli, których się nie zdradza, ciążą nam, zagnieżdżają się, paraliżują nas, nie dopuszczają nowych i w końcu zaczynają gnić. Staniesz się składem starych śmierdzących myśli, jeśli ich nie wypowiesz…

- im więcej dostajesz po buzi, tym więcej możesz wytrzymać…

- bo fakt, że to nie sztuka mieć dzieci, ale trzeba jeszcze mieć czas, żeby je wychować…

- jeżeli będę zajmował się tym, co myślą głupcy, nie będę miał czasu na to, o czym myślą ludzie inteligentni…