Kompleks sztolni "Królowa Luiza" składa się z zabytkowej części naziemnej obejmującej budynki pokopalniane oraz podziemnej tzw. Głównej Kluczowej Sztolni Dziedzicznej. Chodniki wyrobiska drążono w latach 1799-1863 kilkadziesiąt metrów pod ziemią. Spławiano nimi łodzie z węglem do wylotu, który mieścił się w dzisiejszym centrum Zabrza.

Ujście zamurowano w 1951 r. Od 2008 r. zabrzański odcinek sztolni jest przystosowywany do ruchu turystycznego. W środę 12 listopada zostały otwarte dwa zabytkowe obiekty będące częścią rewitalizowanego od sześciu lat dawnego górniczego kompleksu.

W odrestaurowanej stacji sprężarek otwarto ekspozycję "Niezwykła historia. Kopalnia Królowa Luiza-Zabrze w latach 1791-1998". Opowiada ona dzieje jednej z najstarszych i największych kopalń węgla kamiennego w Europie. "Na wystawie oglądać można mundury górnicze, prezentacje filmowe, multimedia oraz ważącą 60 ton sprężarkę pochodzącą z kopalni Nowy Wirek.

W drugim obiekcie, w zabytkowym pomieszczeniu kopalnianej rozdzielni prądu 6kV, turyści mogą oglądać zabytkowe urządzenia elektryczne. Wśród kolejnych atrakcji są wieża szybu Carnall o wys. ok. 30 m oraz prezentowana obok maszyna parowa z 1915 roku.

Udostępnienie turystom pierwszych atrakcji było możliwe dzięki realizowanemu od 2008 roku projektowi rewitalizacji tego terenu na powierzchni oraz pod ziemią. Wartość projektu to ponad 70 mln zł.

W trakcie są jeszcze prace podziemne. Po ich zakończeniu turyści będą mogli odbyć liczącą ok. 1,5 km długości przeprawę łodziami. Ze względu na "skomplikowanie robót" planowany termin oddania do użytku części podziemnej przesunięto z końca bieżącego na koniec 2015 roku.