Kolejny etap pielgrzymki zaufania przez ziemię, organizowany przez wspólnotę ekumeniczną z Taizé, miał wyjątkowy charakter, ponieważ odbywał się w Rzymie - miejscu naznaczonym obecnością Apostołów Chrystusa oraz krwią tysięcy męczenników. Diecezję gliwicką reprezentowała 138  osobowa grupa młodzieży, której towarzyszyło czterech księży i dwóch kleryków. Przez pięć dni byli nocowali w szkołach, halach sportowych, parafiach i wspólnotach zakonnych Rzymu,

- To spotkanie było jednocześnie pielgrzymką polskiej młodzieży do Wiecznego Miasta w Roku Wiary, dlatego tak liczne uczestnictwo młodych z diecezji, jak i z całej Polski. Pielgrzymowaliśmy do źródeł, aby na nowo odkryć swą chrześcijańską tożsamość oraz modlić się w miejscach dla nas bardzo ważnych – powiedział ks. Artur Pytel, diecezjalny duszpasterz młodzieży, który wyjazd zorganizował. W sumie do Rzymu przyjechało około 40 tys. młodych ludzi, w tym aż 17 tys. z Polski.

- To mój pierwszy wyjazd pielgrzymkowy i od razu do Rzymu. Modliłem się w bazylikach, zobaczyłem z bliska papieża Benedykta XVI, ale największym przeżyciem dla mnie było wspólne wyznanie wiary młodych Polaków, które odbyło się w bazylice św. Pawła w Nowy Rok – wspomina 17 letni Maksymilian. - Wieczorne nabożeństwa i poruszające serce śpiewy kanonów, które rozbrzmiewały w rzymskich bazylikach pozwalały na skupienie, modlitwę oraz podziw dla Pana Boga – dopowiada zachwycona Anna Brand.

Sami Bracia z Taizé zatroszczyli się oto, aby młodzi mogli pielgrzymować po Rzymie. Po obiedzie na Circo Massimo udawali się na wyznaczone trasy, które przebiegały w taki sposób, aby mogli pomodlić się w miejscach związanych z kultem świętych oraz zobaczyć najważniejsze zabytki Wiecznego Miasta.

Modlitwy poranne odbywały się  w parafiach, południowa i wieczorna w bazylikach i kościołach Rzymu. – Szczególny akcent rozważań tegorocznego spotkania został położony na odnowie więzów solidarności pomiędzy ludźmi oraz zaufania do Boga – powiedział ks. A. Pytel, który podkreślił, że w codziennym zmaganiu się z trudnościami zakwaterowania czy przełamywaniem barier językowych, więzy solidarności i zaufania pomiędzy młodymi stawały się rzeczywiste i trwałe.